Mijn verhaal begint met de voorbereidingen van onze bruiloft op 31 december 2009. Zoals gebruikelijk hier, kregen we veel hulp van familie, vrienden en kennissen. Dat maakte het persoonlijk, maar betekende ook dat we zelf alles moesten organiseren. Om wat voorbeelden te geven:
· zelf de zaal schoonmaken en versieren (incl 200 ballonnen opblazen…),
· tafels en 230 stoelen regelen en in de zaal neerzetten
· het menu bedenken en een lijst voor de drank maken
· 70 kilo kip bestellen en bezorgen bij de cateringdame;
· borden, bekers, servetten etc kopen en afleveren
· drank en ijs (om het koel te houden) bestellen
· obers regelen
· vervoer van familie en vrienden regelen (voor degene die geen auto hebben)
De voorbereidingen gingen uiteraard op z’n Guyanees: alles op het laatste moment en met nogal vage afspraken. Nou ben ik daar wel aan gewend, maar voor mijn ouders en vriendin Jolanda was het een komische situatie. Ik wist bijv op de dag zelf niet wie mij naar de kerk zou rijden, hoe de dienst in elkaar zat, hoe het feest er uit zou zien. We hadden het nodige gepland, maar ook veel overgelaten aan het moment zelf. En dat maakte nou juist dat de dag zo goed geslaagd was. Zoveel vrienden en familieleden zorgden ervoor dat onze dag goed verliep en creëerden een gezellige en vrolijke sfeer.
Volgens Guyanese traditie zagen Rudy en ik elkaar pas voor het eerst in de kerk. Hij had zich omgekleed bij vrienden en ging met zijn vriend naar de kerk. Ik was thuis en met mijn ouders ben ik naar de kerk gereden. Daar stonden de bruidsmeiden en –jonker ons op te wachten. Mijn vader heeft mij officieel weggegeven. De ceremonie was een combinatie van gemeentehuis en kerkdienst. Charles (mijn manager) is zowel ambtenaar als dominee en heeft een hele mooie dienst verzorgd. Na een korte bijbeltoelichting over het huwelijk hebben we het jawoord gezegd, onze huwelijksbeloften uitgesproken, eerst apart en toen samen en daarna volgde DE kus! Rudy’s zus en mijn vader waren onze getuigen en met elkaar hebben we de huwelijksakte ondertekend. En binnen een half uur stonden we weer buiten! Wij hebben de dienst als bijzonder, intiem, oprecht en mooi ervaren. Het was voor mij heel speciaal dat Charles dit voor ons gedaan heeft. We kennen elkaar zo lang en persoonlijker kon het niet.
Na de dienst zijn we met een grote groep familie/vrienden naar de botanische tuinen gegaan voor de trouwfoto’s. Alle 7 bruidsmeiden en 1 jonker waren er ook bij en samen met de fotograaf (én Jolanda die veel mooie foto’s gemaakt heeft) hebben we een leuke reportage gemaakt. Heel relaxed allemaal.
Daarna zijn we met een kleine groep ergens wat gaan drinken om de tijd tot aan het feest te overbruggen. Een spontane actie en we kwamen uit bij een bar aan zee waar Rudy en ik heel wat romantische avonden hebben doorgebracht ;-)
Dat was eigenlijk wel grappig om daar met je trouwjurk naar binnen te gaan en tussen andere mensen wat te drinken. En niemand die vreemd opkijkt.
Het feest begon om half acht, maar er was vertraging met het eten dat bezorgd moest worden, dus Rudy en ik waren gedwongen om buiten te wachten totdat het eten gebracht werd. We zijn maar in onze auto gaan zitten met de muziek aan en vanuit het donker konden we mooi zien wie er aankwamen. Was gezellig om even een moment samen te zijn. Toen het eten in de zaal was gebracht, zijn wij naar binnen gegaan en volgens Guyanese traditie op een podium gaan zitten. Dat was heel mooi versierd en er stond een prachtige bruidstaart. Geheel ongepland namen Rudy’s vrienden het initiatief om de avond te openen met een toost en wat korte toespraken van vrienden en familieleden. Toen hebben we de taart aangesneden, samen het glas geheven en het feest kon beginnen!
Er was volop eten (uitgedeeld in doosjes), taart (nemen mensen mee naar huis) en drinken (open bar). Muziek werd verzorgd door een DJ. Het feest begon eerst rustig maar na verloop van tijd werd de dansvloer steeds voller. Met elkaar hebben we het nieuwjaar ingeluid en naar het vuurwerk buiten gekeken. Een erg mooi einde van 2009 en een perfect begin van 2010!
En toen ging het feest verder, tot half vijf ’s ochtends! Ik heb het niet zo lang volgehouden hoor. Om half 3 lag ik mooi in bed, maar mijn kersverse echtgenoot kwam pas om 5 uur thuis….
De baby heeft al meer kleren dan ik! En met de hulp van de Nederlandse voorleesboeken en muziek zal het straks goed Nederlands leren.
Het gaat nog steeds goed met mij en de baby. Die blijft heel actief en is zeer aanwezig. We kijken uit om elkaar straks te verwelkomen en elkaar te leren kennen.
En dat doen we ook met jullie, wanneer weten we nog niet, maar we hopen dit jaar met z’n 3-en naar Nederland te komen.
Groet uit Guyana!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten