Met zo’n 5 weken vóór de uitgerekende datum zit ik hier met een dikke buik en met mijn laptop op mijn schoot. Rudy is aan het werk, de was zit in de machine en de hond ligt lui beneden in een hoekje te slapen. Uiteraard hebben wij geen last van winterweer, de zon blijft volop schijnen en de dagen kunnen erg heet zijn.
Sinds ik weer aan het werk is het gelukkig niet al te druk. Mijn collega heeft de meeste tijd les gegeven en ik hobbel een beetje tussen lesgeven, kliniek en administratief werk in. Het grote nieuws is dat onze 4-jarige opleiding Optometrie is goedgekeurd door de universiteit! Ze gaan akkoord met de inhoud, het curriculum en ons lesplan. Het heeft heel wat zweet en overuurtjes gekost, maar we zijn er! Vanaf september gaan we van start met ongeveer 15 studenten, uit Guyana maar ook uit de Caribische eilanden. Mijn functie verandert ook, want ik ga hoogstwaarschijnlijk fulltime op de universiteit werken als afdelingshoofd, studentencoördinator en docent. Een nieuwe uitdaging voor mij en ik heb er zin in. Het zal wel een behoorlijke verandering zijn met allemaal nieuwe collega’s, maar na bijna 5 jaar is het ook tijd om wat anders te gaan doen. Het ligt in het verlengde van wat ik nu doe en ik zie het als meegroeien met het werk wat ik tot nu toe gedaan heb. De komende maanden zijn we druk bezig met de voorbereidingen van de opleiding: management, materiaal, lesmateriaal, coördinatie.
Maar ondertussen “moet” er ook nog bevallen worden…Daar moet ik eerlijk gezegd nog even niet aan denken, maar de tijd vliegt ongemerkt snel voorbij.
Zwangerschapsverlof is hier anders geregeld dan in Nederland. Officieel heb je recht op 12 weken, ongeacht of de baby te vroeg of te laat geboren wordt. Daarom werken de meeste vrouwen door tot aan de bevalling zodat je daarna 12 weken thuis kunt zijn. Dat ben ik ook van plan, zolang het allemaal goed gaat. Ik kan regelmatig halverwege de dag naar huis en soms werk ik hele dagen thuis, dus heel erg vermoeiend is het (nog) niet. Ik kijk wel hoe het gaat.
De baby uitzet is inmiddels in huis. We hebben geen ruimte voor een babykamer dus de wieg en de rest van de spullen komen in onze slaapkamer te staan. We maken gewoon plek voor de dingen die nodig zijn. Bevallen doe ik in het ziekenhuis en de kraamhulp is er via familieleden. Als ik weer aan het werk ga, komt Rudy’s zus aan huis oppassen en gaat ons helpen met wat huishoudelijk werk.
Tot nu toe verloopt de zwangerschap goed. De baby blijft erg enthousiast bewegen, schoppen en draaien en is nog niet ingedaald. Ik houd geen vocht vast en ik kan in principe vrijwel alles nog doen, zolang ik het rustig aan doe. Helaas heb ik wel veel last van misselijkheid en gebrek aan eetlust en ik kom nauwelijks aan. Eten is elke dag een uitdaging en het koken laat ik maar aan Rudy over (vindt hij leuk om te doen). Gelukkig groeit de baby goed en de gynaecoloog is daarom tevreden.
En zo tellen we de weken af. Het is spannend hoe het allemaal zal zijn, wat ons te wachten staat en wij kijken er naar uit. Zoveel mensen leven mee en het is echt genieten van een bijzondere tijd!
En verder:
· Heeft de hond een 2e deurmat en de pet van het buurjongetje onder handen genomen
· Ben ik superblij met onze auto, het links rijden is geen probleem. Ben al wél aangehouden door de politie voor te hard rijden. Dat was erg vaag, want er zijn geen snelheidsborden, dus hoe weet je wat te hard is……anyway, na wat geglimlach van mijn kant kon ik weer verder rijden
· Hebben we onze trouwakte ontvangen, nu nog regelen dat we ook in Nederland geregistreerd worden
· Is de renovatie van onze kliniek eindelijk af en kunnen we binnenkort terug verhuizen (na een jaar!)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten