Mijn terugvlucht werd een dag uitgesteld door de storm. Ik baalde eerst enorm omdat we voor niks op Schiphol stonden, maar uiteindelijk werd mijn vlucht zo aangepast dat ik op de oorspronkelijke dag zou aankomen op een tijdstip dat Rudy mij kon ophalen. En die stond mij helemaal blij op te wachten. We hadden elkaar behoorlijk gemist. De 2 weken waren voor mij ook lang genoeg. Ook omdat ik dus echt niet meer aan de kou in Nederland kan wennen. Ik heb het zó koud gehad dat ik mij eigenlijk de hele tijd onaangenaam voelde. Dat wordt nog wat in december….
Ondertussen ben ik weer aan het werk gegaan. Het blijft rustig in de kliniek en ik had het alleen de eerste paar dagen druk met het zien van patiënten die mijn collega’s door mij wilden laten onderzoeken. Het waren kinderen die met staar geboren waren, een dove vrouw, wat ingewikkelde brilafwijkingen.
Het is nog altijd onduidelijk wanneer ik kan beginnen met de volgende training. We zijn afhankelijk van de Universiteit en het ziekenhuis en die hebben duidelijk geen haast. Een start in april gaat al niet meer lukken, dus wellicht nu mei??? Ik kan mij er niet echt meer druk om maken. Ik kan zo hard gaan als zij willen en ik ben er klaar voor. In de tussentijd geniet ik van rustige dagen, heb ik tijd over om andere leuke dingen te doen en is het makkelijk geld verdienen ;-)
Rudy en ik wonen samen. We hebben het heel gezellig samen en genieten nu nóg meer van elkaar.
- op de verjaardag van Rudy heeft de hond van de benedenburen 9 puppies geworpen. 7 zijn nog in leven en we hebben dus nu totaal 9 honden……(iemand nog interesse???)
-ik heb een nieuwe fiets gekregen van Rudy! Mijn vorige fiets was net vóór mijn vertrek gestolen. Nou was het een grote roest-gammel-bak dus heel treurig was ik niet. Ik heb nu een mooie blauwe damesfiets, mét mandje én bagagedrager en Eline’s reflectoren (weet je nog Pien?)
En tot slot nog een paar mooie foto’s.
Groet uit Guyana!