zaterdag 18 oktober 2008

Girl


Ik wil jullie graag voorstellen aan ons nieuwe familielid: onze hond “girl”. We hebben haar sinds kort. De benedenburen hebben altijd honden gehad en dit is één van de puppies die in maart geboren is. De buren vertrokken vorige week na een nacht van ruzie, sussende ouders en de politie die de benedenbuurjongen opgepakt heeft. Ze hadden al een tijdje ruzie en problemen en ze zijn uit elkaar en vertrokken. Ze hebben gevraagd of wij de hond wilden houden. Nou weten de meesten van jullie wel dat ik niks met honden heb. Ik heb zelfs nog een levendige herinnering van een hondenavontuur (lees: nachtmerrie) toen ik 6 jaar was…En sindsdien blijf ik op veilige afstand. En dan toch een hond…Ten 1e kennen wij deze hond sinds ze geboren is en het is een leuke, speelse hond. Ten 2e heeft Rudy verstand van honden omdat hij ze vroeger heeft gehad. Ten 3e blijven honden hier buiten en hoef je ze niet uit te laten. We hoeven niet veel meer te doen dan haar te trainen en eten en aandacht te geven. Ze blijft buiten los of aan de lijn en we hebben een stuk grond waar ze haar behoefte kan doen. Het is sowieso beter voor ongewenste bezoekers om een hond te hebben. Dat is nu nog wel ietsiepietsie een probleem omdat zij het alleen maar leuk vindt om gezelschap te hebben. Elke bezoeker wordt vrolijk ontvangen met een kwispelende staart en een vrolijke snoet. Haar waakgehalte is zeg maar -10. Rudy en ik zijn nu volwaardige ouders die een kind proberen op te voeden ;-) En kinderen moet luisteren! Oh en ze is wel een echte Guyanese hond dus ze eet rijst met kip en het liefst van de Chinees.

Om het leven interessant te houden hebben mijn benedenburen een paar weken later besloten dat ze toch liever bij elkaar blijven. Ze trekken weer in en doen alsof er niets gebeurd is. Ik weet nog niet wat er gaat gebeuren met de hond. Daar zullen we het ongetwijfeld over hebben. Wij zijn eindelijk zover dat ze naar 2 (!) commando’s luistert: zit en kom. Het gaat nog wel wat selectief (lees als mevrouw er zin in heeft) en ze lijkt het niet altijd te snappen maar er zit vooruitgang in. We hebben wel ontdekt dat ze erg van aandacht houdt. Als ik thuiskom staat ze me op te wachten en regelmatig gaat ze ponteficaal op de trap zitten zodat ik er niet langs kan. Af en toe komt de buurjongen met haar spelen en dan hebben ze samen de grootste lol. Ze rennen samen om het huis en spelen verstoppertje.
Rudy gaat soms met haar wandelen en we proberen om haar buiten het erf los te laten. Helaas is dat commando “kom” nog in een leerproces dus we moeten maar hopen dat we niet achter haar aan hoeven. Ze blijkt trouwens wel beter naar mij dan naar Rudy te luisteren...

Het werk is nog altijd erg druk. Ik heb 4 weken theorie met de studenten afgesloten en we brengen nu tijd in de kliniek door. Het gaat goed en ik ben onder de indruk van het niveau. Daarnaast is de screening van schoolkinderen weer begonnen. Ik heb het druk met vergaderingen, plannen en coordinatie van dit project. Om de week breng ik een bezoek aan Linden of Skeldon. Ik zit in een paar commissies voor het ministerie van gezondheidszorg dus dat betekent ook weer vergaderingen.

En verder:
• Zitten we regelmatig zonder stroom en ook zonder water in huis. Rudy wast zich dan ouderwets bij de buitenkraan en ik hou het wat “beschaafder” met een emmer water in de badkamer.
• Ben ik gevraagd een artikel in het Nederlandse tijdschrift voor optometristen te schrijven over mijn werk en de oogzorg situatie in Guyana.
• Is de computer in de kliniek gestolen. Ze zijn met een sleutel binnengekomen dus ik vermoed dat de interne bewaking er mee te maken heeft.
• Hadden we een Health Fair voor schoolkinderen waar wij een stand hadden en kinderen informatie over ogen en oogzorg gaven.
• Hadden we 2 feestjes in september: mijn moeder vierde haar verjaardag en Rudy en ik een “wij-zijn-een-jaar-samen” feestje
• ben ik druk met mijn lessen schilderen en tekenen. Het is intensief met 6 uur les in de week en erg veel huiswerk. Maar het is leuk, ik zit in een leuke groep en ik krijg er energie van terug.
• Zweten wij hier richting november nog flink door. Het is en blijft erg heet: ruim 30 graden en weinig bewolking.
• Heb ik eindelijk mijn werkvergunning geregeld
• Kun je heel blij zijn met Nederlandse tijdschriften zelfs als het Plus Magazine (50+ ers) van een jaar oud is....
• Is een van mijn studenten beroofd en heeft daarbij zijn oogkas op diverse plaatsen gebroken, gelukkig herstelt hij goed
• Hebben we een zwembad ontdekt waar we goedkoop kunnen zwemmen. De meeste zwembaden werken met een duur lidmaatschap.
• Was ik weer eens op TV en heb ik mijzelf nog altijd niet gezien
• Vierde mijn schoonzus Mirjam haar verjaardag en heeft ze dag gezegd tegen haar twenties....

groet uit Guyana!

zaterdag 30 augustus 2008

Carifesta in Guyana

De Olympische spelen zijn afgesloten en hier is het Carifesta begonnen. Dit is een Caribisch evenement van/voor alle regionale landen vol cultuur, dans, muziek, literatuur etc. Dit keer is het dus in Guyana en Georgetown is gevuld met toeristen van over de hele wereld en gedurende 10 dagen worden overal optredens gegeven en zijn er tentoonstellingen. Leuk om mee te maken!


We hebben een hele mooie vliegshow gezien met 7 vliegtuigen uit Brazilië:




met rook "geschreven"
door de vliegtuigen































We hebben ook een Chutney concert bijgewoond in het nationale stadion:















Om 1 uur ’s nachts hadden wij genoeg gezien en vooral mijn oren genoeg gehoord

en zijn we weer richting huis gegaan.


En verder:

· Is een deel van het ziekenhuis afgebrand nadat een psychiatrische patiënt brand heeft gesticht. Het is gelukkig aan de andere kant van het terrein dus wij hadden er geen last van.

· Ben ik heel blij met mijn schoonzus die handig is op de naaimachine en knip- en verstelwerk voor me doet

· Heeft Rudy zijn net nieuw gekochte pannenset gebruikt en meteen een pan zwart laten verbranden ;-)

· Ga ik volgende week aan een cursus tekenen en schilderen aan de School voor Kunst beginnen. Ik zit (noodgedwongen) in een beginnersklas, maar ik hoop dat ik op mijn eigen niveau kan werken. Het zijn 3 lessen in de week die om 19 uur afgelopen zijn en Rudy zal mij (elke keer!) op komen halen om samen naar huis te fietsen. En natuurlijk kan hij ondertussen koken ha ha

· Heb ik er een gratis bril bij (voor degenen die dat niet weten, ik draag contactlenzen). Leuk montuur van Eye Care gekregen en mijn collega heeft mee-kleurende glazen voor mij uit Engeland meegenomen.

· Heb ik ook een gratis mobiele telefoon van een vriend van Rudy gekregen. Superluxe Motorola razor…..en jawel in knalroze ;-)



Groet uit Guyana van mij en deze stoere bink!

Skeldon

hier wat foto's van de nieuwe kliniek
in Skeldon, een dorpje tegen de
Surinaamse grens.















het ziekenhuis
















Ugita aan het werk in haar kliniek















Groet uit Guyana!

donderdag 31 juli 2008

creatief

op verzoek exposeer ik graag in mijn "web atelier" mijn recente creatieve uitspattingen ;-)



















































met creatieve groet uit Guyana

nieuwe kliniek geopend

De kliniek is Suddie is geopend en vorige week heb ik zondag t/m woensdag daar doorgebracht om met Monda (de collega die daar gaat werken) alles op te zetten. Samen op zondag naar Suddie vertrokken met alle onderzoekspullen, papieren voor de kliniek en haar bagage omdat ze naar 2 jaar Georgetown terug naar huis verhuist. Het was nogal behelpen om alles in de boot en taxi’s te krijgen maar het is gelukt. Nadat we maandag en dinsdag alle spullen in de kliniek hadden zijn we gestart met het spreekuur. Het is een nieuwe afdeling voor het ziekenhuis dus je moet letterlijk een buro, stoelen, dossierkast, schrijfwaren, schoonmaakspullen etc aanvragen. Gelukkig hielp het ziekenhuis erg mee en konden we snel een begin maken met het spreekuur. Monda heeft een secretaresse die haar helpt met administratief werk zodat zij zich kan concentreren op brilaanmetingen.

Ik heb bij Monda’s familie gelogeerd die dolblij was dat zij weer thuis is. Monda woont met haar ouders en broer en daarnaast 4 katten, 4 konijnen, 2 honden, een koe en kalf, papagaai en kippen dus het was een gezellige boel bij haar thuis. Het was weer een bijzondere ervaring en we hebben nu 5 klinieken!









Woensdag kwam ik thuis en donderdag- en vrijdag avond zijn we naar de wake van Rudy’s zwager gegaan. De man van zijn zus is overleden. Niet geheel onverwachts maar het blijft triest. De wake houdt in dat alle familie, vrienden, collega’s en buren bij elkaar komen vanaf de dag van overlijden tot de begrafenis/crematie. Er wordt vooral domino en kaartspelletjes gespeeld en koffie en eten uitgedeeld. Dit duurt de hele avond en de sfeer is gemoedelijk, bijna zoals op een verjaardag. Zaterdag was de crematie en dat gebeurde volgens Hindoestaanse traditie. Dit vindt plaats in de open lucht aan zee. Er wordt een brandstapel gemaakt van houtblokken en daar wordt het lichaam (zonder kist en onbedekt) op gelegd en dat wordt bedekt met houtblokken. Nadat er gebeden en gezongen wordt, wordt het vuur aangestoken en je bent letterlijk getuige van de verbranding. We stonden er vlak naast en een paar meter verderop werd iemand anders gecremeerd. Ik vond het niet eng omdat iedereen rustig was en dit voor hen een normale manier van afscheid nemen is. Ik zou er zelf moeite mee hebben om een geliefde op een brandstapel gelegd te zien worden en vervolgens gecremeerd te zien worden.

Ik heb de zwager overigens 1 keer gezien. Dat was vorig jaar toen we daar op bezoek zijn geweest. Een vrolijke man vol humor, die van het leven genoot en goed voor Rudy’s zus zorgde. Zij krijgt nu zijn pensioen van de werkgever omdat hij bijna met pensioen zou gaan. Zodra een echtgenoot wegvalt valt ook de financiele zekerheid weg en gelukkig maar dat zij zich daar geen zorgen over hoeft te maken. 10 en 13 dagen na het overlijden zijn dagen waarop de familie bij elkaar komt om 7 curries te eten en de pandit (priester) voert een aantal religieuze handelingen uit.

En verder:

· Het weer is wisselvallig, van zware regen- en onweersbuien tot zeer warme dagen. Ik geloof dat het weer in Nederland niet veel anders is.

· Zijn we op kraambezoek geweest bij Rudy’s vriend. Volgens traditie wordt op de 9e dag een feest gegeven waarop je de baby kunt zien en de ouders kunt feliciteren. Dit alles uiteraard niet zonder eten en drank…

· Hebben we 5 nieuwe studenten voor de 3e training geselecteerd: 2 jongens en 3 dames, leeftijd 20-40 jaar. De start van de training staat gepland voor september (afwachten dus…)

· Wordt een overlijden via TV bekend gemaakt ipv via kaarten. Familie kan op TV een afkondiging uitzenden met een foto van de persoon en namen van familieleden en wanneer de begrafenis/crematie is.

groet uit Guyana!

maandag 30 juni 2008

Linden

Vrijdag en zaterdag heb ik in Linden doorgebracht. Mijn collega (die ik opgeleid heb) werkt in Linden en ik bezoek haar eens per maand om patiënten te zien en mensen door te verwijzen naar de oogarts. We kunnen goed met elkaar opschieten en het zijn voor mij altijd leuke dagen. Ook lange dagen met bij elkaar 5 uur reistijd. Vrijdag had ik eerst een vergadering met Charles en Arvel (die is in het land) en ik kon uiteindelijk pas om 10 uur vertrekken. Het duurde bijna een uur voordat de bus vertrok en ik was om 13 uur bij Luciean in Linden. De meeste mensen wachtten al een tijd en ik heb daarom meteen maar doorgewerkt tot 15 uur. De vergadering was onverwachts gepland en ik kon er niet onderuit. Luciean op de hoogte gebracht en zij heeft de patiënten geprobeerd te bellen, maar helaas waren de meesten toch vroeg in de kliniek. Gelukkig maar dat ik niet in Nederland werk, want ze zouden mij levend villen. Hier niet, men wacht rustig af. Na het werk zijn Luciean naar basisschool diploma-uitreiking van een nichtje gegaan. Dat meisje heeft de afgelopen jaren haar ouders en broertjes aan aids verloren en is zelf ook besmet. Het gaat gelukkig naar omstandigheden goed met haar. De uitreiking is best officieel met toneelstukjes en optredens. De kinderen dragen een toga met “hoed” zoals je die ziet in Amerika. Leuk om mee te maken. Ik heb bij Luciean overnacht, samen het bed gedeeld ;-)
De volgende ochtend zijn we naar het ziekenhuis gegaan om vandaaruit opgehaald te worden voor een outreach dag. Dat hield in dat we vnl. schoolkinderen op locatie hebben onderzocht. Een buurtorganisatie had ons gevraagd om hun kinderen te onderzoeken. Het is een actieve organisatie dat kinderen uit de buurt helpt met schoolwerk, boeken, medische zorg en computerlessen. Luciean en Ugita hebben bij elkaar 60 kinderen onderzocht. We werkten in een kerk wat eigenlijk een ruimte onder een huis was, afgeschermd met houten platen. Na afloop werden we door de bestuursvoorzitter uitgenodigd voor lunch en daarna zijn Ugita en ik terug naar Georgetown gegaan.

de meiden aan het werk
















Luciean en een patientje
een helper met de visuskaart













Ugita aan het werk


En verder, wist je dat:
  • de Guyanezen altijd "goedemorgen, -middag, -avond" zullen zeggen, het is heel onbeleefd om "hoi" te zeggen
  • je een tas nooit op de grond mag zetten, die hoort op een stoel of tafel te staan
  • er maar 2 pinautomaten in Guyana zijn waar ik met mijn Nederlandse pas kan pinnen
  • er geen deurbellen zijn: je roept "inside/upstairs/downstairs" als je bij iemand bent
  • mensen niet zeggen wie ze zijn als ze je bellen, je moet aan de stem horen wie het is en de Guyanezen zijn er uitstekend in!
  • we 1 telefoonboek hebben voor het hele land, voorzien van voornamen en achternamen
  • als de electriciteitsrekening komt, dan heb je een paar dagen om te betalen anders wordt letterlijk de kabel naar het huis doorgeknipt
wat voorbeelden van de taal:
  • wha happen: hoe gaat het?
  • getting thru: word je al geholpen?
  • me ain know: ik weet het niet
  • me love she bad: ik hou heel veel van haar
  • whe ye de: waar ben je?
  • I done wok: ik ben klaar met werken
  • me eyes run water: ik heb tranende ogen
  • I lef she and golong me way: ik liet haar achter en ben weggegaan

Groet uit Guyana!

zondag 22 juni 2008

naar de creek

Afgelopen week ben ik 2 dagen naar de creek gegaan. Afgelopen zondag eerst met Rudy’s familie en mijn 2 collega’s. Het plan bestond al heel lang, maar veel verder dan het plan kwam het niet. Dus op een dag hebben Rudy en ik een datum geprikt en een bus gehuurd. Rudy’s zus Annette met haar 5 kinderen, Rudy’s broer Mickey met vrouw en zoon, neef Ryan met vriendin, nichtje Alicia, mijn collega’s Monda en Angelina en Rudy en ik vulden een bus vol. Iedereen bracht eten en drinken en we hebben een dag doorgebracht in een creek zo’n uur rijden vanaf Georgetown. Het was vaderdag en daarom erg druk, maar vooral gezellig. We hebben ongelooflijk veel lol gehad en voor de kinderen was het de 1e keer in hun leven dat ze konden zwemmen. De creek had een ondiep en diep gedeelte; prima voor de kinderen en ook geschikt voor ons om te zwemmen en vanaf de kant te springen/duiken.






Rudy, Angelina en Monda



nichtjes en neef
















Annette


mijn collega's








broer met vrouw (links), 3 nichtjes in het midden

De dag had een heel bizar einde. We zagen mensen een man uit het water halen en hem vervolgens reanimeren. Het bleek dat de man een uur vermist was en uiteindelijk werd hij in het water gevonden. Hij was dronken en ik vermoed dat hij bewusteloos is geraakt en vervolgens is verdronken. De man heeft al die tijd (dood) in het water gelegen en tientallen mensen waren aan het zwemmen. Alcoholisme is een groot probleem in dit land en veel mensen komen om door ongelukken veroorzaakt door drank. Uit de reactie van mensen bij de creek bleek wel hoe “gewoon” het is. Iedereen reageerde vrij laconiek over de situatie en ging vervolgens gewoon verder met waar ze mee bezig waren.

Gisteren ben ik met een groep VSO-ers naar een andere creek gegaan. Wederom gezellig, veel eten en drinken en een leuke dag gehad.

Rudy kon niet mee, die is druk aan het werk. Hij werkt momenteel voor zichzelf en schildert het huis van vrienden. Die hebben een groot nieuw huis gebouwd en dat moet nu helemaal geverfd worden (binnen- en buitenmuren, vloer, plafond). Dat houden Rudy en 2 collega’s ongeveer 5 weken bezig. Hij verdient meer met zijn eigen werk en hij heeft meerdere klussen wachten. Goede ontwikkelingen voor hem dus! We hebben laatst een offerte gemaakt voor een huis dat blus- en brandschade heeft. Rudy heeft alle kosten opgevraagd voor materiaal en ik heb de offerte opgesteld. Totaal bedrag: 1,2 miljoen…..(6000 US = 4000 Euro). Hij krijgt hoogstwaarschijnlijk het werk toegewezen en kan daar aan de slag.

Het werk blijft enorm druk. Ben volop bezig met trainingen geven, het screeningsprogramma voor schoolkinderen, het opzetten van een glaucoma spreekuur in de Eye Clinic, voorbereidingen voor de nieuwe klinieken, ons definitieve voorstel van onze training voor de universiteit (voor het krijgen van accreditatie). De weken vliegen voorbij en ik krijg het af en toe benauwd als ik denk aan de hoeveelheid werk. Ik had eigenlijk verwacht dat het met de komst van Angela wat rustiger zou worden, maar het lijkt erop dat het werk simpelweg verdubbeld is….Nou ja beter druk dan stil op een stoel zitten.

En verder:

· De buren hebben de 2 honden weg gedaan. Alleen de puppy is nog hier. We zijn eindelijk af van het geblaf….

· Rudy leert steeds meer Nederlands en hij is snelle leerling!

· De straten hebben weer blank gestaan door de vele regen afgelopen week

· Komende dinsdag is mijn grote broer jarig!


groet uit Guyana!

zaterdag 31 mei 2008

Lake Mainstay

Eind mei hebben Rudy en ik samen een heerlijk lang weekend doorgebracht in Lake Mainstay resort. Dit is een meer in een Amerindian community in de Essequibo regio. Het wordt vooral druk bezocht door dagjesmensen maar je kunt ook overnachten in één van de cabins bij het meer. We troffen het enorm met het weer; de hele week had het flink geregend maar tijdens ons weekend hebben we geen druppel regen gezien.

Rudy's oude schoolvriend woont vlakbij het meer en hij heeft ons opgezocht. Uiteindelijk zijn we op zijn uitnodiging bij een bruiloft terecht gekomen. Ik heb geen idee wie de bruid en bruidegom waren want ik heb ze niet gezien. Maar we werden goed voorzien van eten en drinken dus mij hoor je niet klagen...

We hebben vooral NIKS gedaan: beetje zwemmen, TV kijken, biertje drinken. Mijn verhaal is daarom kort maar ik kan jullie wel de foto's laten zien:













































dinsdag 20 mei 2008

waterpret

Na een paar weken van “radiostilte” is hier weer een berichtje vanuit Guyana. Ik heb een paar drukke weken achter de rug: Arvel was 2 weken in het land, ik was een weekend ziek en we waren het weekend daarop een dagje naar de creek. Maar de rust is wedergekeerd dus ik heb tijd om te schrijven.

Charles is deze maand op (een welverdiende) vakantie en hij stuurde een email dat hij zich uitgerust voelt en dat hij een goede tijd in Amerika heeft. Ik hoop dat hij besluit om te blijven maar ook dat hij bepaalde dingen zal veranderen. Hij heeft teveel taken en raakt daardoor overwerkt.

Arvel was hier samen met collega’s uit Engeland, Zuid Afrika. St. Lucia en Pakistan om naar de klinieken te kijken. Het was bedoeld om ervaringen uit te wisselen en om van elkaars programma’s te leren. Ik zag een paar oude bekenden terug en dat was erg gezellig en vooral ook leerzaam.

Mijn nieuwe collega Angela (VSO optometrist) is volop aan het werk. Ze ontdekt de leuke en minder leuke kanten van het werk en we zoeken samen naar een goede samenwerking waarin we van elkaar leren en elkaar ondersteunen.

Ik ben druk met het opzetten van de nieuwe klinieken: zorgen dat alle spullen aangeschaft worden, uitzoeken wat het ziekenhuis levert en wat wij moeten leveren, de meiden voorbereiden op werken in hun eigen kliniek.

Ik heb les gegeven aan 22 gezondheidszorgmedewerkers uit de omgeving van Bartica in het opsporen van oogafwijkingen. Een dagtrip van 6 uur reizen voor een les van 45 minuten. Ik had om 1,5 uur gevraagd en ik kreeg 20 minuten. Ik heb het uiteindelijk gerekt tot 45 min. Maar ik was absoluut niet blij met de gang van zaken. Verder heb ik de afgelopen week de trainingen voor de screening van schoolkinderen gegeven. Bij elkaar trainen we zo’n 25 scholen (per school 3-4 mensen) in een week tijd. Erg druk maar ook erg leuk om te doen.

Genoeg over het werk. Vorig weekend zijn Rudy, zijn zus en zwager en ik naar de creek gegaan voor een dagje zwemmen. In een oud bakkie van de zwager op pad gegaan. De man heeft een eigen airco ingebouwd: een kleine ventilator gaat aan als de motor start. Alleen Rudy en ik houden van water en wij hebben ons prima vermaakt met zwemmen, dobberen, watergevechten houden en ach, alles wat je doet als je jong en verliefd bent ha ha ha.


En verder:

  • De mangoboom is omgewaaid en we zijn alle net groeiende mango’s kwijtgeraakt. De boom trok alle elektriciteitskabels mee en de telefoonpaal vóór het huis was gebarsten. Ik zat vervolgens een dag zonder stroom en water omdat de paal en bekabeling gerepareerd moest worden.

-










  • Rudy is dropverslaafd! Hij heeft de hele pot leeggegeten maar hij snapt niet waarom er zoute drop bestaat. Snoep hoort zoet te zijn!
  • Mijn telefoonrekeningen zijn ongeveer 3 euro per maand…….
  • Ik kan met mijn telefoon alleen bellen naar nummers in Georgetown. Voor buiten de stad of naar mobiele nummers moet ik een telefoonkaart gebruiken.
  • Laatst hadden we Europa dag, een cocktailreceptie waar we tussen diplomaten en ministers stonden……
  • Ik hoor dat het erg mooi weer in Nederland is (geweest). Ik hoop dat jullie er van genoten hebben! Bij ons is het regenseizoen begonnen……
  • wat plaatjes van de puppies van de benedenburen:











Groet uit Guyana!




zaterdag 26 april 2008

bootje varen

Door alle drukte heeft het een tijdje geduurd voordat jullie van mij horen. Maar hier dan toch eindelijk een update. Zoals ik de vorige keer schreef, heb ik de 2 andere ziekenhuizen bezocht: Bartica en Suddie. Ik ben eerst naar Bartica gegaan. Om daar te komen ben ik met de bus naar Parika gegaan (uurtje) en daar met de speedboot verder gegaan. Bartica ligt 1,5 uur varen ten zuiden van Parika aan de Essequibo rivier. Je gaat dus de rivier op. Het duurde zo’n 45 minuten voordat de boot gevuld was en dan zit je vooral op een bankje te wachten. De boot vertrok vanaf de oever/strand en met wat stuntwerk vind je je plek. Een aantal blauwe plekken krijg je er gratis bij. In het ziekenhuis heb ik met de leidinggevende dame gesproken. De kamer voor onze unit is zo goed als klaar en het ziekenhuis is er klaar voor. We hebben besproken hoe we nu verder gaan en ik wil graag de verpleegkundigen en de mensen van de gezondheidsklinieken in het binnenland trainen in algemene oogzorg. Zij zijn vaak de 1e mensen die patiënten zien en zij hebben een belangrijke taak om oogafwijkingen te herkennen. Sommige problemen kunnen zij zelf oplossen, andere kunnen zij doorsturen naar de refractionist en ernstige afwijkingen moeten meteen doorgestuurd worden naar de oogarts. Die afweging is belangrijk en daarin hebben zij training nodig. Eens per maand komen alle medewerkers bij elkaar en ik krijg tijd voor een workshop tijdens één van deze bijeenkomsten.

Na mijn bezoek heb ik Ian (oud VSO-er) opgezocht en ik heb bij hem overnacht. ’s Avonds met 2 andere VSO-ers uit eten gegaan. De volgende dag vroeg opgestaan en de boot terug naar Parika genomen. Dat is 1,5 uur naar het noorden (richting zee) en toen met de volgende boot 1 uur naar het westen, naar de overkant van de rivier. De rivier is enkele tientallen km’s breed! Daar ben ik met een taxi naar het ziekenhuis in Suddie gegaan (20 minuten). Ook hier heb ik overleg gehad over de benodigdheden om de kliniek te openen. Het ziekenhuis is bijna zo ver en we hopen in juni/juli in alle ziekenhuizen te kunnen beginnen. Monda gaat in Suddie werken en haar moeder werkt er ook. Die heb ik even opgezocht en uiteindelijk ben ik bij haar thuis gaan lunchen. Daarna mijn reis naar Georgetown vervolgd en ik was om 4 uur thuis. Moe, zonverbrand, met wat blauwe plekken en een snee in mijn teen maar met een goed gevoel!

Bij thuiskomst kwam ik tot de ontdekking dat Arvel even in het land was. Een complete verrassing voor mij. Ik heb een lange vergadering gehad en dat was niet verkeerd. Ik leer steeds beter met hem om te gaan en ik weet ook dat zijn woorden niet veel waarde hebben. Het blijft altijd afwachten of hij doet wat hij belooft. Charles gaat in mei op vakantie en heeft mij verteld dat hij deze tijd wil gebruiken om na te denken of en hoe hij verder wil gaan. Ik heb aangeboden om een aantal van zijn taken over te nemen. Ik heb er nu een nieuwe collega bij en na 3 jaar ben ik wel toe aan een stap hoger in de organisatie. Ik wil een actievere rol spelen en vind dat Charles best wat taken kan overdragen. Dan heb ik het over gesprekken met ziekenhuizen, volledige verantwoordelijkheid voor opzetten van de klinieken, organiseren van trainingen etc. Charles was heel blij dat hij mij naar de ziekenhuizen had laten gaan en zowel Arvel als Charles was heel tevreden over mijn bezoeken. Ik heb zo kunnen laten zien dat Charles niet alles zelf hoeft te doen, want zijn werkdruk is hoog.

Een beetje nieuws over ons huisje-boompje-beestje: Rudy heeft een TV-tafel in elkaar getimmerd. Die moet alleen nog geverfd worden. Ik ben druk bezig met schilderen en zal wat foto’s opsturen als het af is. De planten buiten staan in volle bloei in blauw, roze en oranje. En dat beestje dan? Nou die is onderweg….. ik wil graag een papagaai! Het beste is om ze zo jong mogelijk te kopen, maar dan moet je ze nog met de hand voeren. Dat lukt niet als je werkt……..Dus Monda’s moeder gaat een klein papagaaitje kopen en die de 1e paar weken verzorgen en dan ga ik hem ophalen. Het wordt een vrij kleine, groen en hij gaat hopelijk praten. En dan wel natuurlijk Engels én Nederlands!!! (ik kan vast oefenen met opvoeden in 2 talen ha ha ha).

En verder:

· De minister van Gezondheidszorg heeft Rudy ontmoet en na de ontdekking dat ik “wortels” in Guyana krijg, heeft hij ons aan de minister van Huisvesting geïntroduceerd. Ze hebben samen afgesproken dat ik bouwgrond kan krijgen als ik dat wil en dat ik naar de minister toe ga als we een huis willen bouwen… tís maar dat je het weet

· Ik heb ½ pond knoflook gepeld. Als je dit in de blender doet en in de koelkast bewaart kun je heel makkelijk een lepel eruit halen voor het koken. Scheelt werk! Het pellen helpt goed als je boos bent, kun je je prima afreageren…..(spreek uit ervaring)

· Ik heb gisteren 5 CD’s gekocht voor 3 euro…..alle soorten muziek/films zijn verkrijgbaar en vaak gloednieuw.

· Onze mangoboom is in volle bloei en er groeien tientallen mango’s nu.

Groet uit Guyana!

zondag 6 april 2008

Hieperdepiep!

Een week is alweer voorbij gevlogen sinds ons feestweekend. Op vrijdag kwamen Mary en Stephen (2 VSO-ers) bij ons eten en zij hebben “Rudy-soep” geproefd. Rudy kan heerlijke soep maken dus zij hebben het maar een toepasselijke naam gegeven. Zaterdag was de bruiloft van Ben en Nirmala. Ben is Nederlander en woont hier al heel lang en is sinds een paar jaar samen met Nirmala . Het was een Hollands-Guyanees feest, erg gezellig met goed eten, goede muziek en perfecte stemming. Wij hebben stiekempjes wat vergelijkingen gemaakt en ideetjes opgedaan……

Zondag was ons feest aan de beurt. Rudy en ik vierden onze verjaardagen met zijn familie en mijn collega’s. 2 zussen hebben eten gekookt en ik heb taarten gebakken. Geen Guyanees feest zonder een bord vol eten dus de tafel was rijkelijk gevuld met rijst, roti en kipcurry, gevulde eieren, kaassandwiches, andere hapjes en drank. Ik had natuurlijk niet de goede muziek vandaar dat een neef zijn laptop met muziek had mee genomen en hij verzorgde de muziek. Voor de meesten was het de 1e keer dat zij bij ons thuis kwamen en het was erg leuk ons huis te kunnen laten zien.

Rudy kwam met een TV voor mij thuis…..jippie! Het is helemaal niet gebruikelijk om kado’s te geven en ik was ook blij verrast met de kado’s van Rudy’s familie: mooie tas, wijnglazen, fles Baileys, oorbellen. Rudy’s verjaardag was 15 maart en ik heb hem een zilveren armband met mijn naam gegeven. Mijn ouders hebben hem een set gereedschap gegeven en ook pa’s oude telefoon. Het was heel bijzonder om hem zo blij te zien. Hij vertelde mij dat dit de allereerste keer in zijn leven was dat hij een verjaardagskado heeft gekregen. Nou dan ben je wel even stil…

Donderdag en vrijdag ben ik op pad geweest om de ziekenhuizen te bezoeken waar we nieuwe klinieken willen openen. Dat staat al zo lang op het programma maar het schiet niet op. Wij, in het westen, zouden wat telefoontjes plegen om op de hoogte te worden gebracht maar dat werkt hier niet. Dus werd ik er op uit gestuurd om beide ziekenhuizen te bezoeken. New Amsterdam was de 1e. Mijn reis verliep voorspoedig en met 2,5 uur was ik er. Ik heb met een secretaresse gesproken en voor de zoveelste keer uitgelegd wat we van plan zijn en wat we van het ziekenhuis verwachten. Zij moeten voor een deel van inrichting zorgen (buro, stoelen, dossierkast etc). Wij verzorgen al het onderzoeksmateriaal, kantoorspullen, vitrinekast etc. Het klinkt allemaal vrij eenvoudig, maar dat is het blijkbaar niet. Wij krijgen geen directe afspraken met het ziekenhuis, we worden aan het lijntje gehouden en ondertussen gaan de maanden voorbij. Het heeft vooral met politiek te maken en het feit dat wij goedkope brillen leveren. De baas van het ziekenhuis heeft connecties met mensen in de privé-sector en die zijn allerminst blij met ons. Hij probeert het zolang mogelijk uit te stellen.

Het 2e ziekenhuis was Skeldon, tegen de grens van Suriname aan. Dat ziekenhuis is erg klein en is de afgelopen jaren flink achteruit gegaan. De arts die nu de leiding heeft, probeert het weer op gang te krijgen en wil heel graag dat wij daar beginnen. Zijn probleem is dat hij geen geld heeft. Het betekent dat CCB alles moet leveren en ook de ruimte moet opknappen waar we gaan werken. Die kamer heeft nu een gat in het plafond, geen vloer en een deur die niet dicht kan. Het gesprek wat ik had was erg positief en mensen zijn bereidwillig en enthousiast.

Ik heb in Skeldon overnacht bij Cheryl, een VSO-er en heb ook Rudy’s familie daar bezocht. Ik had leesboeken voor de kinderen meegebracht en de jongste was de hele dag op mij aan het wachten. Ze wilde dat ik een week logeerde, maar dat zat er niet in.

Mijn terugreis verliep niet zo voorspoedig. Ik ben om 13 uur vertrokken en ik was snel bij de veerboot. Ik moest eerst een uur wachten totdat die kwam en vervolgens hebben we 2 uur op de rivier gedobberd omdat de boot niet kon aanmeren aan de andere kant. Vraag me niet waarom maar we hebben rondjes gevaren en uiteindelijk de overkant bereikt. Toen nog een lange reis naar Georgetown waarbij we onderweg 10 minuten stopten omdat een groep Islamitische jongeren moesten bidden in de moskee. Dat heb ik nog nooit meegemaakt!

Maandag en dinsdag staan 2 andere ziekenhuizen op het programma, nu in het westen van Guyana. Dat worden wederom lange reizen met een overnachting in Bartica. Maar ik klaag niet, want ik vind dit leuk om te doen!

En verder:

Ÿ De puppies beginnen te lopen, dus we hebben genoeg leven in de brouwerij

Ÿ We kijken nu elke avond Oprah

Ÿ Ik moest deze week 1 uur in de rij staan om mijn elektriciteitsrekening te betalen, grrrrrrrrrrrrrr

Ÿ Ik heb eindelijk de hand van de president geschud

groet uit Guyana!


zaterdag 22 maart 2008

Terug van weg geweest

Na 2 weken vakantie in Nederland ben ik weer terug in Guyana. Ik heb een heerlijke tijd in Nederland gehad. Het was een leuke verrassing om mijn neefje (op de foto met zijn moeder) nu volop te horen praten, hem bezig te zien met al zijn auto’s en treinen en hem heerlijk te kunnen knuffelen. Mijn ouders hebben mij thuis geweldig verwend en ik heb gelukkig aardig wat vrienden kunnen zien. Lieve mensen: enorm bedankt dat jullie tijd vrij maakten voor mij. Ik ben terug gegaan met mooie, gezellige herinneringen, leuke kado’s en een rugzakje vol aandacht en “bijgespijkerde” vriendschappen.

Mijn terugvlucht werd een dag uitgesteld door de storm. Ik baalde eerst enorm omdat we voor niks op Schiphol stonden, maar uiteindelijk werd mijn vlucht zo aangepast dat ik op de oorspronkelijke dag zou aankomen op een tijdstip dat Rudy mij kon ophalen. En die stond mij helemaal blij op te wachten. We hadden elkaar behoorlijk gemist. De 2 weken waren voor mij ook lang genoeg. Ook omdat ik dus echt niet meer aan de kou in Nederland kan wennen. Ik heb het zó koud gehad dat ik mij eigenlijk de hele tijd onaangenaam voelde. Dat wordt nog wat in december….

Ondertussen ben ik weer aan het werk gegaan. Het blijft rustig in de kliniek en ik had het alleen de eerste paar dagen druk met het zien van patiënten die mijn collega’s door mij wilden laten onderzoeken. Het waren kinderen die met staar geboren waren, een dove vrouw, wat ingewikkelde brilafwijkingen.

Het is nog altijd onduidelijk wanneer ik kan beginnen met de volgende training. We zijn afhankelijk van de Universiteit en het ziekenhuis en die hebben duidelijk geen haast. Een start in april gaat al niet meer lukken, dus wellicht nu mei??? Ik kan mij er niet echt meer druk om maken. Ik kan zo hard gaan als zij willen en ik ben er klaar voor. In de tussentijd geniet ik van rustige dagen, heb ik tijd over om andere leuke dingen te doen en is het makkelijk geld verdienen ;-)

En verder:

Rudy en ik wonen samen. We hebben het heel gezellig samen en genieten nu nóg meer van elkaar.

- we hebben een magnetron! Ja we gaan vooruit. We koken nu ’s avonds en warmen de volgende morgen het eten op wat we meenemen naar het werk. Tegen lunchtijd is het dan weer afgekoeld, maar het is niet zo koud als het anders rechtstreeks uit de koelkast komt. Ben op en top Guyanees aan het worden…
-
op de verjaardag van Rudy heeft de hond van de benedenburen 9 puppies geworpen. 7 zijn nog in leven en we hebben dus nu totaal 9 honden……(iemand nog interesse???)

-ik heb een nieuwe fiets gekregen van Rudy! Mijn vorige fiets was net vóór mijn vertrek gestolen. Nou was het een grote roest-gammel-bak dus heel treurig was ik niet. Ik heb nu een mooie blauwe damesfiets, mét mandje én bagagedrager en Eline’s reflectoren (weet je nog Pien?)


En tot slot nog een paar mooie foto’s.
























Groet uit Guyana!

zondag 24 februari 2008

Mashramani

Elk jaar op 23 februari is er carnaval in Guyana: Mashramani. Voorafgaand aan dit feest zijn er soca en calypso competities: echte Caribische muziekstylen.
Maanden wordt er naar Mash toe geleefd en iedereen feest er flink op los. Dit jaar was het festival erg versoberd vanwege de situatie in het land. In de afgelopen 4 weken zijn door bendes 2 aanslagen gepleegd waarbij in totaal 23 mensen zijn vermoord. Allemaal onschuldige burgers waaronder ook kinderen.
Het land leeft in angst en er heerst groot verdriet. Er werd besloten het feest door te laten gaan, maar in een versoberde versie en de optocht werd gebruikt om mensen op te roepen tot eenheid en vrede.

Een indruk van de optocht:





























































En wat toeschouwers:


groet uit Guyana