zaterdag 28 februari 2009
Gedeeld ouderschap
Met onze hond gaat het heel goed. De buren zijn weer terug verhuisd en we delen nu het "ouderschap". Dubbele aandacht, af en toe een extra portie eten en 3 paar wakende ogen die haar goed in de gaten houden...
We hopen binnenkort de familie uit te breiden. En we zijn multicultureel, dus dit bruin meisje krijgt ze een wit broertje of zusje.
Lieve groet van ons allen
Werk update
Sinds onze terugkomst is het druk geweest. Mijn 1e werkdag bracht ik in de auto door. Charles moest naar 2 ziekenhuizen en wilde dat ik meeging. Was ik net uit Suriname gekomen, ben ik letterlijk dezelfde weg terug naar de grens gereden....Nou ja, na 11 uur waren we wél bijgepraat :-)
Het weekend bracht ik vooral ziek door en dat heeft nog een week geduurd voordat het helemaal over was. De hele week erna was er training voor de studenten, gegeven door een collega uit Pakistan. Daar was ik ook druk genoeg mee en uiteraard zijn mijn schilder- en tekenlessen weer begonnen. Tot slot hoorde ik op een vrijdag dat onze kliniek vanaf maandag verhuisd zou worden naar een andere locatie (vanwege renovatie).
Dat levert eigenlijk alleen maar problemen op. Onze oude kliniek heeft meerdere ruimtes: receptie, werkruimte en opslag, hoek voor de computer en een wachtruimte binnen en buiten. Nu zijn de receptie en de werkruimte bij elkaar in 1 ruimte met een grootte minder dan een derde van de oude kliniek. We hebben geen opslagruimte meer. De kliniek is onderdeel van een grote vergaderkamer en als deze is gebruik is kunnen onze patienten nergens zitten. Soms wordt het gebruikt voor lessen, soms voor persbijeenkomsten en soms voor kerkbijeenkomsten... ik kan je zeggen dat de muren heel dun zijn. We hebben geen telefoon meer, de toiletten werken soms en het is moeilijk concentreren met zoveel mensen in 1 ruimte. Maar klagen maakt het er niet beter op dus we gaan gewoon verder. Het goede nieuws is dat onze oude kliniek opgeknapt wordt met een nieuwe vloer, nieuwe verflaag en betere wachtruimte. Ik heb Charles min of meer gesmeekt dat het nu echt goed gedaan wordt en dat alles wat kapot, oud, rot en/of lek is, aangepakt wordt. De omstandigheden zijn bepaald niet geweldig en dit is een goede mogelijkheid om dit te veranderen. Het is nu echter wel afwachten hoe lang dit alles gaat duren.....
De training verloopt langzaam maar goed. Ik heb 2 weken les gegeven en heb de studenten flink aan het werk gezet met opdrachten en huiswerk. We hebben nog een week voordat zij hun examens hebben en dan gaan ze de praktijkstage in. Ze moeten wel eerst alle examens halen en ik betwijfel of dat dat gaat lukken.
Afgelopen maandag is een nieuwe kliniek geopend in New Amsterdam. Dit lag al heel lang in de planning maar we kregen geen medewerking van de algemeen directeur. Het ligt heel politiek en hij wilde geen kliniek hebben waar brillen verkocht worden aangezien er een oogarts in het ziekenhuis werkt die hetzelfde doet in de prive sector. Concurrentie is dan niet gewenst ondanks dat mensen zijn brillen niet kunnen betalen. Er is veel corruptie in het ziekenhuis (patienten worden gedwongen te betalen voor zorg) en de directeur speelt een belangrijke rol in dit alles.
Via de minister kregen we het advies om bij de medisch directeur (een andere man) langs te gaan en ons geluk daar te halen. En dat kregen we. Deze man geeft ons alle steun en heeft aangeboden zijn artsenkamer te delen met ons (hij is parttime gynaecoloog). De algemeen directeur weet hier niet van en ook de oogarts niet. Lekker gecompliceerd en we gaan er op hoop van zegen aan beginnen. De minister steunt ons en we kunnen niet uit deze kamer gezet worden. Maar we zullen zeker tegengewerkt worden op andere fronten, maar dat zien we wel als het gebeurt. Het belangrijkste nu is dat we eindelijk een plek hebben en dat we van start gegaan zijn. Ugita uit Skeldon zal 2 dagen per week naar New Amsterdam reizen (uur reistijd) en blijft de overige dagen in Skeldon. Ik heb haar inmiddels op beide plekken opgezocht en het is erg druk voor haar maar het gaat redelijk goed.
Inmiddels heb ik ook 2 bezoeken aan Linden gebracht. Beide keren in een minibus vol lente-ui, bananen, mango’s en kuikens gezeten.....In Linden is een school waar slechtziende en blinde kinderen terecht kunnen voor speciaal onderwijs. Een lerares werkt 1 op 1 met de leerlingen om ze de “gewone” leerstof bij te brengen. Ze heeft nu 4 leerlingen en ik heb ze onderzocht om haar advies te geven wat ze kan verwachten qua gezichtsvermogen en wat de benodigde aanpassingen (extra licht, tekstgrootte, contrast etc) zijn. Er is een gebrek aan eenvoudig lesmateriaal zoals papier, markeerstiften, karton en ook TL lampen ontbreken. Ik probeer haar nu te helpen door dit aan te schaffen.
Dat was het voor deze keer.
Lieve groet uit Guyana!
Het weekend bracht ik vooral ziek door en dat heeft nog een week geduurd voordat het helemaal over was. De hele week erna was er training voor de studenten, gegeven door een collega uit Pakistan. Daar was ik ook druk genoeg mee en uiteraard zijn mijn schilder- en tekenlessen weer begonnen. Tot slot hoorde ik op een vrijdag dat onze kliniek vanaf maandag verhuisd zou worden naar een andere locatie (vanwege renovatie).
Dat levert eigenlijk alleen maar problemen op. Onze oude kliniek heeft meerdere ruimtes: receptie, werkruimte en opslag, hoek voor de computer en een wachtruimte binnen en buiten. Nu zijn de receptie en de werkruimte bij elkaar in 1 ruimte met een grootte minder dan een derde van de oude kliniek. We hebben geen opslagruimte meer. De kliniek is onderdeel van een grote vergaderkamer en als deze is gebruik is kunnen onze patienten nergens zitten. Soms wordt het gebruikt voor lessen, soms voor persbijeenkomsten en soms voor kerkbijeenkomsten... ik kan je zeggen dat de muren heel dun zijn. We hebben geen telefoon meer, de toiletten werken soms en het is moeilijk concentreren met zoveel mensen in 1 ruimte. Maar klagen maakt het er niet beter op dus we gaan gewoon verder. Het goede nieuws is dat onze oude kliniek opgeknapt wordt met een nieuwe vloer, nieuwe verflaag en betere wachtruimte. Ik heb Charles min of meer gesmeekt dat het nu echt goed gedaan wordt en dat alles wat kapot, oud, rot en/of lek is, aangepakt wordt. De omstandigheden zijn bepaald niet geweldig en dit is een goede mogelijkheid om dit te veranderen. Het is nu echter wel afwachten hoe lang dit alles gaat duren.....
De training verloopt langzaam maar goed. Ik heb 2 weken les gegeven en heb de studenten flink aan het werk gezet met opdrachten en huiswerk. We hebben nog een week voordat zij hun examens hebben en dan gaan ze de praktijkstage in. Ze moeten wel eerst alle examens halen en ik betwijfel of dat dat gaat lukken.
Afgelopen maandag is een nieuwe kliniek geopend in New Amsterdam. Dit lag al heel lang in de planning maar we kregen geen medewerking van de algemeen directeur. Het ligt heel politiek en hij wilde geen kliniek hebben waar brillen verkocht worden aangezien er een oogarts in het ziekenhuis werkt die hetzelfde doet in de prive sector. Concurrentie is dan niet gewenst ondanks dat mensen zijn brillen niet kunnen betalen. Er is veel corruptie in het ziekenhuis (patienten worden gedwongen te betalen voor zorg) en de directeur speelt een belangrijke rol in dit alles.
Via de minister kregen we het advies om bij de medisch directeur (een andere man) langs te gaan en ons geluk daar te halen. En dat kregen we. Deze man geeft ons alle steun en heeft aangeboden zijn artsenkamer te delen met ons (hij is parttime gynaecoloog). De algemeen directeur weet hier niet van en ook de oogarts niet. Lekker gecompliceerd en we gaan er op hoop van zegen aan beginnen. De minister steunt ons en we kunnen niet uit deze kamer gezet worden. Maar we zullen zeker tegengewerkt worden op andere fronten, maar dat zien we wel als het gebeurt. Het belangrijkste nu is dat we eindelijk een plek hebben en dat we van start gegaan zijn. Ugita uit Skeldon zal 2 dagen per week naar New Amsterdam reizen (uur reistijd) en blijft de overige dagen in Skeldon. Ik heb haar inmiddels op beide plekken opgezocht en het is erg druk voor haar maar het gaat redelijk goed.
Inmiddels heb ik ook 2 bezoeken aan Linden gebracht. Beide keren in een minibus vol lente-ui, bananen, mango’s en kuikens gezeten.....In Linden is een school waar slechtziende en blinde kinderen terecht kunnen voor speciaal onderwijs. Een lerares werkt 1 op 1 met de leerlingen om ze de “gewone” leerstof bij te brengen. Ze heeft nu 4 leerlingen en ik heb ze onderzocht om haar advies te geven wat ze kan verwachten qua gezichtsvermogen en wat de benodigde aanpassingen (extra licht, tekstgrootte, contrast etc) zijn. Er is een gebrek aan eenvoudig lesmateriaal zoals papier, markeerstiften, karton en ook TL lampen ontbreken. Ik probeer haar nu te helpen door dit aan te schaffen.
Dat was het voor deze keer.
Lieve groet uit Guyana!
Abonneren op:
Posts (Atom)
