Dit keer neem ik jullie graag mee voor een bezoek aan mijn huis en straat. Ik woon in een mooi houten huis aan de oude spoorlijn. (bovenhuis op de foto). Treinen zie je al tientallen jaren niet meer, maar de ijzeren delen van de rails kun je nog steeds terug vinden. Waar vroeger de trein reed, lopen nu koeien, paarden, ezels en geiten. Kinderen spelen cricket en rond Pasen wordt er volop gevliegerd. Een drukke en levendige buurt.
Tegenwoordig hebben we straatnaamborden in Georgetown. Ja ja we gaan vooruit!
Oorspronkelijke huizen in Guyana zijn van hout, maar je ziet nu steeds meer betonnen huizen. Goedkoper en beter te onderhouden (scheelt veel verfwerk!). De huizen worden in alle kleuren geverfd: roze, groen, blauw, oranje, wit. Je snapt soms niet hoe ze het kunnen bedenken...
We hebben sinds een paar maanden verkeerslichten. Voorheen waren er welgeteld 2 werkzaam in de hele stad, maar nu hebben ze op belangrijke punten lichten opgehangen. Uiteraard zijn ze niet op elkaar afgestemd, dus als de één groen is, is de volgende, na 100m rood en vormt zich daar een file. Guyanezen zijn niet opgegroeid met verkeerslichten, dus de meeste mensen weten niet wat ze moeten doen. Voorsorteren? Stoppen voor oranje of rood licht? Wat bedoel je....Het levert nogal eens verwarrende, grappige, maar ook gevaarlijke momenten op.
Vrouwen fietsen eigenlijk niet. Dat is werk voor de mannen. De vrouwen lopen (maar wel zo min mogelijk), gaan met de bus of taxi maar worden ook door de mannen op de fiets gebracht. Ze zitten op de stang. Ik ben inmiddels zo ingeburgerd dat ik nu ook de eer heb om door "mijn man" op de fiets meegenomen te worden. Maar om nou te zeggen dat het comfortabel is.........
Groet uit Guyana!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten