Hieperdepiep!

Een week is alweer voorbij gevlogen sinds ons feestweekend. Op vrijdag kwamen Mary en Stephen (2 VSO-ers) bij ons eten en zij hebben “Rudy-soep” geproefd. Rudy kan heerlijke soep maken dus zij hebben het maar een toepasselijke naam gegeven. Zaterdag was de bruiloft van Ben en Nirmala. Ben is Nederlander en woont hier al heel lang en is sinds een paar jaar samen met Nirmala . Het was een Hollands-Guyanees feest, erg gezellig met goed eten, goede muziek en perfecte stemming. Wij hebben stiekempjes wat vergelijkingen gemaakt en ideetjes opgedaan……

Zondag was ons feest aan de beurt. Rudy en ik vierden onze verjaardagen met zijn familie en mijn collega’s. 2 zussen hebben eten gekookt en ik heb taarten gebakken. Geen Guyanees feest zonder een bord vol eten dus de tafel was rijkelijk gevuld met rijst, roti en kipcurry, gevulde eieren, kaassandwiches, andere hapjes en drank. Ik had natuurlijk niet de goede muziek vandaar dat een neef zijn laptop met muziek had mee genomen en hij verzorgde de muziek. Voor de meesten was het de 1^e keer dat zij bij ons thuis kwamen en het was erg leuk ons huis te kunnen laten zien.

Rudy kwam met een TV voor mij thuis…..jippie! Het is helemaal niet gebruikelijk om kado’s te geven en ik was ook blij verrast met de kado’s van Rudy’s familie: mooie tas, wijnglazen, fles Baileys, oorbellen. Rudy’s verjaardag was 15 maart en ik heb hem een zilveren armband met mijn naam gegeven. Mijn ouders hebben hem een set gereedschap gegeven en ook pa’s oude telefoon. Het was heel bijzonder om hem zo blij te zien. Hij vertelde mij dat dit de allereerste keer in zijn leven was dat hij een verjaardagskado heeft gekregen. Nou dan ben je wel even stil…

Donderdag en vrijdag ben ik op pad geweest om de ziekenhuizen te bezoeken waar we nieuwe klinieken willen openen. Dat staat al zo lang op het programma maar het schiet niet op. Wij, in het westen, zouden wat telefoontjes plegen om op de hoogte te worden gebracht maar dat werkt hier niet. Dus werd ik er op uit gestuurd om beide ziekenhuizen te bezoeken. New Amsterdam was de 1^e. Mijn reis verliep voorspoedig en met 2,5 uur was ik er. Ik heb met een secretaresse gesproken en voor de zoveelste keer uitgelegd wat we van plan zijn en wat we van het ziekenhuis verwachten. Zij moeten voor een deel van inrichting zorgen (buro, stoelen, dossierkast etc). Wij verzorgen al het onderzoeksmateriaal, kantoorspullen, vitrinekast etc. Het klinkt allemaal vrij eenvoudig, maar dat is het blijkbaar niet. Wij krijgen geen directe afspraken met het ziekenhuis, we worden aan het lijntje gehouden en ondertussen gaan de maanden voorbij. Het heeft vooral met politiek te maken en het feit dat wij goedkope brillen leveren. De baas van het ziekenhuis heeft connecties met mensen in de privé-sector en die zijn allerminst blij met ons. Hij probeert het zolang mogelijk uit te stellen.

Het 2^e ziekenhuis was Skeldon, tegen de grens van Suriname aan. Dat ziekenhuis is erg klein en is de afgelopen jaren flink achteruit gegaan. De arts die nu de leiding heeft, probeert het weer op gang te krijgen en wil heel graag dat wij daar beginnen. Zijn probleem is dat hij geen geld heeft. Het betekent dat CCB alles moet leveren en ook de ruimte moet opknappen waar we gaan werken. Die kamer heeft nu een gat in het plafond, geen vloer en een deur die niet dicht kan. Het gesprek wat ik had was erg positief en mensen zijn bereidwillig en enthousiast.

Ik heb in Skeldon overnacht bij Cheryl, een VSO-er en heb ook Rudy’s familie daar bezocht. Ik had leesboeken voor de kinderen meegebracht en de jongste was de hele dag op mij aan het wachten. Ze wilde dat ik een week logeerde, maar dat zat er niet in.

Mijn terugreis verliep niet zo voorspoedig. Ik ben om 13 uur vertrokken en ik was snel bij de veerboot. Ik moest eerst een uur wachten totdat die kwam en vervolgens hebben we 2 uur op de rivier gedobberd omdat de boot niet kon aanmeren aan de andere kant. Vraag me niet waarom maar we hebben rondjes gevaren en uiteindelijk de overkant bereikt. Toen nog een lange reis naar Georgetown waarbij we onderweg 10 minuten stopten omdat een groep Islamitische jongeren moesten bidden in de moskee. Dat heb ik nog nooit meegemaakt!

Maandag en dinsdag staan 2 andere ziekenhuizen op het programma, nu in het westen van Guyana. Dat worden wederom lange reizen met een overnachting in Bartica. Maar ik klaag niet, want ik vind dit leuk om te doen!

En verder:

Ÿ De puppies beginnen te lopen, dus we hebben genoeg leven in de brouwerij

Ÿ We kijken nu elke avond Oprah

Ÿ Ik moest deze week 1 uur in de rij staan om mijn elektriciteitsrekening te betalen, grrrrrrrrrrrrrr

Ÿ Ik heb eindelijk de hand van de president geschud

groet uit Guyana!