bloemkool!

Afgelopen zondag zijn we naar de Botanische tuinen gegaan, een heerlijke plek om te wandelen en te relaxen. De dierentuin ligt op hetzelfde terrein en het park is erg groot. Ik ben waterlelies aan het schilderen en heb “studiemateriaal” nodig, dus ik heb wat foto’s gemaakt.

Dinsdag hebben Charles en ik een halve dag vergaderd. De nieuwe training moet voorbereid worden, er moet geadverteerd worden en de kandidaten moeten geselecteerd worden. De vorige keren hadden ziekenhuizen dat gedaan, maar omdat we nu met de Universiteit samenwerken, zullen we hun richtlijnen aanhouden. Dit betekent dat de training open is voor een ieder die geïnteresseerd is, die een bepaalde schoolopleiding heeft gehad en die bereid is in de regio’s te werken. Ik zal 4 mensen opleiden per keer. Ter voorbereiding zal ik een inventarislijst maken met al het materiaal wat we nodig hebben voor de training en voor de nieuwe klinieken. Binnenkort gaat een kliniek in Diamond open. Daar is een nieuw ziekenhuis gebouwd wat nu door Cubanen wordt bemand. De minister wil graag dat we daar een unit openen. De refractionist die in West Demerara werkt gaat in elk ziekenhuis 2 dagen werken. Nu heeft zij ’s middags vrijwel niets te doen dus we hopen dat we haar beter kunnen inzetten door op 2 plekken te werken. Diamond ligt overigens slechts 20 minuten vanaf Georgetown dus ik hoef niet ver te reizen om haar op te zoeken.

Woensdag was opnieuw een vergadering met de Vision 2020 commissie met alle oogzorgmedewerkers. We maken nu een actieplan maar er zal eerst een analyse van de oogzorgsituatie gemaakt worden. Guyana werkt aan de verbetering op het gebied van 5 oogaandoeningen: glaucoom, staar, netvliesaandoeningen door suikerziekte, brilafwijkingen en kinderblindheid. Om te weten wat er nu gedaan wordt en wat er gedaan zou moeten worden, wordt dit eerst in kaart gebracht. Daarna komt er een actieplan waarbij alle partijen betrokken worden (overheid, ziekenhuizen, personeel, organisaties).

Donderdag ben ik een dagje naar West Demerara ziekenhuis geweest om daar patiënten te onderzoeken waarbij mijn hulp gevraagd was door mijn collega. Veel mensen hebben staar of andere oogafwijkingen die ik door verwijs naar de oogartsen in Georgetown en er waren 2 kinderen van 7-8 jaar die behoorlijk bijziendheid zijn maar nog niet eerder een bril hebben gehad. Dat zijn moeilijke patiëntjes voor mijn collega dus die brillen schrijf ik voor.

Vrijdag was de beurt aan Linden. Ik had pech met de bussen want zowel op de heen- als de terugweg deed ik er 3 uur over. Ook daar heb ik wat patiënten onderzocht en het is altijd gezellig om met collega Luciean bij te kletsen.

En toen was het weer weekend. Zaterdag heb ik bloemkool gekookt voor Rudy. Die zijn hier zo afschrikwekkend duur dat het een echte traktatie is en met opgestuurde kaassaus van Eline en een echte gehaktbal werd het een klein Hollands feestje hier! En Rudy heeft genoten.

Zondag zijn Rudy en ik met een deel van de familie naar de bouwgrond van zijn zus gegaan. De mannen hebben de grond afgegraven voor de fundering en Rudy's zus en ik (als enige vrouwen) hebben alles goed in de gaten gehouden en de heren voorzien van eten en drinken. En ondertussen kon ik een beetje werken aan mijn huidskleur........





(Rudy en broer aan het werk)









(familie overleg: 2 broers, zus en neef)















Ik wens jullie allemaal een goede week en namens het kleine grappige kikkertje op mijn deur: tot een volgende keer!

Welkom!

Welkom op deze nieuwe website! De afgelopen 2,5 jaar hield ik een website bij over het werken en wonen in Guyana. Ik kwam als VSO (voluntary service overseas) volunteer hier naar toe om te werken voor Caribbean Council for the Blind / Eye Care Guyana. Alle verhalen staan op de website www.petra.vso-stories.net Mijn werk voor VSO zit er nu op, dus mijn website verhuist naar dit nieuwe adres.
Toen ik in 2005 naar Guyana kwam, was het plan om hier 2 jaar te blijven. Ik heb mijn verblijf met een half jaar verlengd en nu is mijn werk voor VSO afgerond. Ik ben gevraagd langer in Guyana te blijven om het werk voort te zetten. Ik heb nagedacht over deze beslissing omdat het niet de meest eenvoudige is om te nemen. Ik heb alle “voors” en “tegens” op een rij gezet en ik kwam tot de conclusie dat ik tevreden en gelukkig ben met mijn leven hier. Dit ondanks het feit dat mijn werk naast mooie resultaten ook frustraties en boosheid oplevert. Ik vind het moeilijk om daar mee om te gaan en het maakt me soms moedeloos. Het belang van mijn aanwezigheid voor de continuïteit van het werk en dat van mijn collega’s doet mij beseffen dat ik hier zo nodig ben. En het feit dat ik nu heel gelukkig ben met mijn vriend Rudy speelt ook mee. We willen graag alle tijd nemen voor het opbouwen van een toekomst samen. Ik heb daarom het aanbod aangenomen om officieel in dienst te treden bij dezelfde organisatie voor een periode van 2 jaar. Mijn leven als vrijwilliger houdt op maar verder verandert er niet zo veel.

Ik ga genoeg verdienen om fatsoenlijk te sparen en hier een comfortabel leven te leiden. Het is nog altijd geen vetpot, maar ik ben tevreden. Ik kan een goede medische verzekering afsluiten en ik krijg een deel van een jaarlijkse vlucht naar Nederland vergoed. Verder krijg ik een laptop en digitale camera ter beschikking.

Mijn voornaamste taak zal het opleiden van mensen zijn. We willen 2-3 groepen per jaar trainen met elk 4 personen. De meeste studenten zullen Guyanezen zijn maar ook mensen van St. Lucia, Jamaica en kleinere eilanden. VSO levert een 2^e optometrist in april en zij zal verantwoordelijk zijn voor de kliniek en de supervisie van de huidige en nieuwe mensen. Het blijft nu nog afwachten hoe het zal lopen maar er is genoeg werk voor 2 mensen.

Ik blijf gewoon lekker in mijn huis wonen, nu mét wasmachine (jippie!!!), mijn fiets krijgt een opknapbeurt dus er verandert niks in het huis, tuin en keuken leven. De huisbazin probeert via de buren erachter te komen hoe het nou zit met Rudy en ook de buren hebben al informatie ingewonnen bij Rudy’s zus. Ik kan hier werkelijk geen stap verzetten zonder dat de buurt het weet. Maar ik heb niks te verbergen en Rudy ook niet, dus we lachen er hard om.

Ik heb 2 drukke weken achter de rug. We zijn bezig een commissie op te richten met alle betrokkenen in de oogzorg. Het ministerie moet hierin het initiatief nemen en mijn manager Charles speelt een heel actieve rol. Charles en ik zitten in de commissie en verder de minister, mensen van het ministerie, iemand die alle gezondheidszorgopleidingen coördineert, vertegenwoordiger van het ziekenhuis, Wereld Gezondheidsorganisatie en hopelijk later ook de private sector. We hebben een eerste vergadering gehad en zijn nu druk bezig een actieplan op te zetten. Het heeft als doel alle oogzorgprojecten in kaart te brengen, te coördineren en data te verzamelen. Nu lopen veel programma’s langs elkaar heen en is er geen centraal punt waar alles bekend is. Het is een belangrijke stap verder in ons werk.

Maandag zijn we naar Suddie en Bartica gegaan, 2 plaatsen waar we een kliniek willen opzetten. We hebben de ziekenhuizen bezocht en met mensen daar gesproken. Suddie ligt op zo’n 3 uur afstand en Bartica 3,5 uur afstand, bereikbaar via de boot. Vanwege de afgelegen ligging is het niet zo heel eenvoudig om de kliniek op te zetten en supervisie te geven in deze plekken. Naast het opzetten van de kliniek willen we ook medisch personeel trainen in het opsporen van oogafwijkingen zodat zij patiënten naar de juiste instanties kunnen verwijzen. Ik hoop dat ik daarin een rol kan spelen, want dat vind ik erg leuk om te doen.

ziekenhuis in Suddie

Tot zover een teken van leven vanuit Guyana.
Groet en liefs
Petra